Schleswig Holsteiner Platt

Brake

Twischen Ostern un Pingsten, de schönste Tied int Johr,wor freuher bi us grotreinmokt wor.
Dat ganze Huus ging`n widenn dör, wat hefft wi us afmarrst, wat harrn wi all vör.
Dor wor fegtun kalkt, ölt un molt, Liemfarv un Ölvun de Maler holt.
Mitgröne Seepun Soda gingn wi dorop dal, mit Leuwog un Schrubber, immer noch mol.
Vun morgens bit abends ging dat in Draff, jede Schapp un jede Schuf, dat kreeg all wat af.
Von de ganze Winter sammle sick Schiet, dat weer keen Luxus, du leeve Tied.
Schimmel un Spaak, de Müüs un de Spinn, dorvon wär in jede Eck, överall wat to finn.
De Möbel wurrn kloppt, buten vör de Dör, wär dat ne Schlepperee, een He un een Her.
Wenn morgens mol Sünnenschien wär, denn nehm wi us Schloopstuv, use Betten mol vör.
De Seegrasmatratzen un de ganze Möbelmang, dat keem al rut nu buten, wat weern wi inne Gang.
Use lange Lerre musste opbuut warrn, dormit wi Platz för de Pöhl un de Fedderbetten harrn.
Ok use Schapptüch keem rut in de Wind, dat beste Kleed, de Muff, de Gehrock un de Spint. 
Dat musste allns mol örnlich utlüft warrn, weil wi Mottenkugeln in de Kleederschapp harrn.
All de Packeree harrn de Mannslüe gornich geern, jedeen weer froh, wenn wi fartig dormit weern.
Un denn de Mars mit de Gardinen, wat weer dat eene Qual, eenmol in`t Johr keem de Dinger blots dal,  ganz vörsichtig hem wi de in de Waschkedel kokt, un mit Secknodel werer an dat Gardinenbrett mokt. Un weern se na Johrn morsch un möör, denn seden wi oft Stunn un stoppten se dör. Dat passert us hüt nich bi Perlon un Diolen, de se mit "Aufheller un Weißmacher" wi as nü weresehn.
Een Opstand wär dat mit de Keller, un wat vun Swieneree, in de Kalk een bed Waschblau un denn man dorbi, mit Koppdook un Sackschuut un groode Holtschoo an un denn güng dat los mit Kalkquast, Mann oh Mann. All de lütten Huustiern wärn denn eerstmol verschwunn, Silberfisch un Kackerlaken un kleen Müüs hebbt wi fungen.
De Saft weer denn opbruugt un de brune Kruken weern leer, Swattsuur un suure Rippen harrn wi ok nich mehr. Nüe Zeitungspapier hem wi op de Riechn kreegen, un feine Spitzen mit de Scher rutsneern.Hüt warrn de Wänne mit Binderfarf wischfast streeken, un verkleedt sünd Wänn un Deeken.
Wi bruken ok nich mehr de Obend un Herd to fegen, dor kann man blots seggen: wat een Segen.

Doch noch schlimmer wär dat putzen mit Obenswatt, Gott si Dank, dat hem wi hatt!
Wi hem nu us Heizung, de Plastik Finster, Thermopen, vun Schimmel un Spaak is nix mehr to sehn. wi mokt nu rein, wenn dat nödig deit, un schonen us Kräfte, so good as dat geiht.
De groode Aggewars mit de Reinmokeree de is, wi so veeles, överholt un vörbi.
Doch wer rastet, de rostet, wi ännert dat Programm, dat givt jo Ausgleichsgymnastik, wo man mitmoken kann.