Wat man at lüttjet Kind al belevt hett!

Edewecht / Gemeen Ärwech Un as dat in Sommer so richtig bruddig heet weer und dat na'n Gewidder utseh, sä mien Opa to mi: "Vanabend draffs du mit mi op Aalfang gahn!"
Jungedi! Dat weer mal woller een Freid! Avers he stell een Bedingung un dat makte em een heel Vergnögen.
Ik schull veele dicke Ülken söken un he wull mie ok wiesen, woans man dat maakt.
Mit den Spaden gungen wi an de natten Slootränner. Denn worr de Spaden deep in de Eer stött un hen- un herwuppt. Un kiek an! Na een lüttjen Sett slengeln sik dicke rode Ülken ut den Bodden rut. "So nu schull ik dat man alleen  doon un heel veel brüükt wi!" sä Opa in weggahn. Wi wulln vanavend na de Vehnt gahn to'n Aal piern un dat weer för mi ganz wat nees.
As ik de Blickdöös bald vull Ülken harr, keem Opa mit lange Fadens un eene Nadel an. "So, un nu mööt wi de Ülken op de Fadens trecken." Vörn an den Faden weer eene Nadel fastmaakt un den truck he de Ülken richtig op, to een dicken Kluten un ik muß em namaken. "Igitt!" Weer dat glitschig un gräsig an miene Finger!
Aver Opa meen: "Nu wees man nich albern! Du möss noch veel lehrn un weten in dien Leven!"
Nahdem wi de dicke Klumpen van Ülken tohooptütert harn, lepen wi mit een Wann över de Wischen na den Vehnt hendaal.
In hogen Bogen un mit Swung smeet Opa de Ülkenkluten in dat Water. Dat dor ok nich lang un dat ruckte an de Angelsnuur. Gau at de Blitz toog Opa un sleuder de Aalfracht an dat Över in't Gras.
Nu weer ik an de Reeg un muß de glitschigen Dinger van dat Band afpuul'n un in de Wann smieten. Muß aver oppassen, dat kien Aal woller rutsprung. Na'n Sett spaddel un slengel dat in de Wann van grote un lüttje Aals. Ja, wi harrn bold een moien Barg tohoop fungen. Dat geev aver'n poor lechere Mahltieten!
De to lüttjen Aals kreeg Oma s'avends noch in de Pann. In Mehl umdreiht un fein bruun braadt smecken se wunnerbar.
De groten Aals worrn annern Dag rökert. Dat makte Opa ok sülvst, dorför weer he een "Spezialist".
He nehm een iesern Tunn ahn' Bodden un Deckel. Rökert wurr mit Spään van Bökenholt. Eerst wurr de Aal mit Sand affslickt un mit Sold insmeert. Denn nehm Opa Fohrradspeken un truck de Aals dar all de Reeg na op.
Un wenn dat denn in de Tunn ornlich damp un qualm, hung he de Aals dar so lange rin, bit se goldgeel un gor weern. Nahstens dröffen wi us sattäten. De Aal smeckte so goot, dat us dat blanke Fett an't Muul langsleep. Mit dat Meß schrappte Opa noch dat Fett ut de Pell un säh immer: "De Schrappels smeckt mi van den Smuttaal am beaten!"

Överlewert

Woortverklaaren:
bruddig=schwül; Ülken=Regenwürmer; Slootränner=Grabenböschung; tohooptütert=zusammengebunden; Meß=Messer.